Naš univerzum je veoma zbunjujuće mjesto. Što ga više istražujemo sa našom ograničenom tehnologijom, više shvaćamo koliko još moramo toga naučiti. Usprkos tome, poslednjih godina smo napravili veliki napredak u razumijevanju našeg kosmosa. I usput smo naišli na nekoliko misterija kao što je ogromna misteriozna praznina u svemiru, koje bi nas mogle natjerati da preispitamo sve što smo mislili da je moguće.
Postoji ogroman region ništavila u svemiru. Reliktna hladna tačka ili Eridanus super-praznina, je oblast u sazviježđu Eridan sa neobično niskim mikrotalasnim zračenjem i velikom veličinom u poređenju sa očekivanim svojstvima kosmičkog mikrotalasnog pozadinskog zračenja.
Ovo područje “ništavila” prostire se na 1,8 milijardi godina i udaljeno je oko 3 milijarde svjetlosnih godina od naše galaksije.
Ali, ta praznina u svemiru ne samo da je veoma velika, nego i nevjerovatno hladna, za razliku od područja oko nje. Temperatura hladne tačke iznosi oko 70 µK (0,00007 K) i hladnija je od prosječne CMB temperature (oko 2,7 K).
Standardna kosmologija ne može objasniti tako ogromnu kosmičku rupu.
Možda bi otkriće ove ogromne sfere ništavila moglo objasniti dugotrajne kosmičke misterije.
Neki naučnici vjeruju da ova “hladna tačka” u svemiru može biti dokaz postojanja paralelnih univerzuma. Štaviše, neki se usuđuju reći da bi mogle postojati i milijarde univerzuma poput našeg.
Do sada je najpopularnije objašnjenje bilo da je to misteriozno hladno mjesto rezultat super-praznine. Svemirske praznine su ogromni prostori između filamenata (najvećih struktura u svemiru) koji sadrže vrlo malo ili nimalo galaksija. Stoga je ova masivna oblast ništavila nazvana Eridanus super-praznina.
Neki naučnici sugerišu da bi ova kosmička misterija mogla biti prvi dokaz postojanja multiverzuma, a Eridanus super-praznina može biti rezultat sudara dva svemira. Dakle, naš univerzum može biti samo jedan od milijardi drugih univerzuma.
Da bismo razumjeli ovu tajanstvenu super-prazninu, posmatramo kosmičko mikrotalasno pozadinsko zračenje, koje naučnici obično nazivaju CMB. Kosmičko mikrotalasno pozadinsko zračenje je svojevrsna mapa radijacije koja je ostatak Velikog praska.
Ovo čudno kosmičko zračenje emitovano je ubrzo nakon Velikog praska, tačnije nekoliko stotina hiljada godina nakon tog događaja.
CMB pruža naučnicima najraniji uvid u naš svemir u nastajanju i to je jedna od najvažnijih komponenti u proučavanju univerzuma u kojem živimo.
Hladnu tačku, poznatu i kao Eridanus super-praznina, otkrili su astronomi 2004. godine koristeći podatke koje je snimila Wilkinsonova mikrotalasna anizotropna sonda (WMAP).
Naučnici već dugo pokušavaju da objasne porijeklo ove misteriozne hladne tačke. Napredak u njenom razumijevanju postignut je 2015. godine, kada su se naučnici približili riješenju, jer su istraživanja pokazala da je riječ o pravoj “super-praznini”, gdje je gustina galaksija mnogo manja nego u ostatku svemira.
Ali, ono što je čudno, druge studije nisu uspjele ponoviti ovaj rezultat.
Zatim je kasnija studija na više od 7.000 galaksija pokazala da tajanstvena hladna tačka u kosmičkoj mikrotalasnoj pozadini (CMB) nije uzrokovana ogromnom prazninom u svemiru, što potencijalno otvara vrata egzotičnijim objašnjenjima.
Prema Lauri Mersini-Houghton, kosmologinji, teoretskoj fizičarki i profesorici na Univerzitetu Sjeverne Karoline u Chapel Hillu, tajanstvena hladna tačka u svemiru je najvjerovatnije otisak prsta drugog svemira izvan našeg, uzrokovan kvantnom isprepletenošću svemira prije nego ih je razdvojila kosmička inflacija.
Laura Mersini-Houghton je rekla: “Standardna kosmologija ne može objasniti tako ogromnu kosmičku rupu” i iznijela izvanrednu hipotezu da je ova hladna tačka “… nepogriješiv otisak drugog svemira izvan granica našeg.”
Ako je to tačno, onda je ovo prvi empirijski dokaz za postojanje paralelnog univerzuma (iako su teorijski modeli paralelnih univerzuma postojali i ranije).
Taj misteriozni proces inflacije i Veliki prasak uvjerili su neke istraživače da je više svemira moguće, ili čak da su ti svemiri vrlo vjerovatni. Prema teoretskom fizičaru Aleksandru Vilenkinu sa Univerziteta Tufts u Masačusetsu, inflacija nije završila svugdje u isto vrijeme. Iako se završila prije 13,8 milijardi godina (bar koliko možemo detektovati sa zemlje), kosmička inflacija se zapravo nastavlja na drugim mjestima.
Ta naučna pretpostavka nosi naziv Teorija vječne inflacije. I kako se inflacija završava na određenom mjestu, stvara se novi svemir s balončićima, napisao je Vilenkin za Scientific American 2011. godine.
Paralelni univerzumi više nisu samo u centru dobre naučnofantastične priče. Sada postoje i neke naučne teorije koje podržavaju ideju paralelnih univerzuma izvan našeg.
Teorija multiverzuma ostaje jedna od najkontroverznijih teorija u nauci.
Prevedeno uz dozvolu sa anomalien.com
