Vjerujete li da postoje paralelni svemiri? Od 1920-ih godina, fizičare proganja problem koji zvuči kao nešto o čemu se govori samo u naučnoj fantastici. Kada pokušaju da pronađu tačnu lokaciju atomske čestice, čini se da blinka i nestaje, pojavljujući se na više lokacija.
Fizičari su donedavno ignorisali pitanje gdje se nalaze takve čestice?
Pitanje je ignorisano, jer je jedini odgovor koji je izgledao da funkcioniše bio da su krivci za ovu pojavu paralelni svemiri ili alternativni svjetovi, kako ih ponekad nazivamo.
Kada je ideja o paralelnim svemirima prvi put bila predložena, decenijama je bila zanemarivana kao previše maštovita da bi je ozbiljni naučnici uzeli u razmatranje, ali zahvaljujući potrazi za Teorijom svega, to bi se moglo promijeniti.
Ideja koja je nekada bila u domenu mistike i naučne fantastike postala bi prihvaćena činjenica među fizičarima.
Dugi put u potrazi za Teorijom svega počeo je s Albertom Einsteinom. Približavajući se kraju svog života, Einstein se posvetio stvaranju jedne, elegantne teorije koja bi obuhvatila sve u svemiru, od najvećeg do najmanjeg mogućeg događaja.
Einstein nikada nije postigao svoj cilj, ali od njegove smrti 18. aprila 1955. godine, fizičari su bili opčinjeni tom mogućnošću.
Decenijama je jedna teorija za drugom propadala, a onda je osamdesetih godina prošlog veka isplivala neverovatna ideja. Fizičari čestica oduvijek su vjerovali da je sve, uključujući atome, napravljeno od nevjerovatno malih čestica.
Ono što su shvatili je da su čestice koje su proučavali decenijama zapravo sićušni, jednodimenzionalni nizovi.
Hipoteza poznata kao Teorija struna tvrdi da sva materija dolazi od vibracije ovih struna. Stvarnost koju svi znamo je doslovno simfonija koja nastaje zbog vibracije tih čestica.
Trenutna teorija struna postulira 11 dimenzija i naziva se M-teorija. Čini se da je ono što označava “M” stvar ukusa, ali većini fizičara ovo slovo predstavlja membranu. Membrana ili 11-ta dimenzija prkosi zdravom razumu.
11-ta dimenzija je beskonačno duga, ali je samo trilionti dio milimetra u prečniku. U ovoj čudnoj dimenziji lebdi cijeli naš svemir i što je najčudnije od svega beskonačan broj drugih paralelnih svemira.
Prisjetite se sada kako su fizičari bili zbunjeni kako se činilo da atomske čestice blinkaju i nestaju. Oni sada vjeruju da materija putuje kroz 11-tu dimenziju pojavljujući se na kratke trenutke u beskonačnom broju paralelnih univerzuma.
Zastrašujući je koncept da sve od čega smo napravljeni putuje duž ove 11-te dimenzije i pojavljuje se u beskonačnom broju drugih univerzuma.
Je li moguće da cijeli objekti, a ne samo čestice, nasumično putuju između paralelnih svemira? Jesu li to NLO-i, vanzemaljci, duhovi i kriptidi poput Bigfoota?
Ovo bi objasnilo zašto je nemoguće pribaviti fizičke dokaze o ovim pojavama, bez obzira koliko je svjedok vjerodostojan. Dokazi su se jednostavno vratili u svemir iz kojeg su došli.
Nameću se još neka pitanja. Da li je vaš dvojnik u drugom svemiru koji čita ovaj članak identičan vama u svakom pogledu? Da li je vaš dvojnik upravo završio čitanje ovog članka o Marsu i sada se pita postoji li njegova kopija koja živi na Zemlji?
Ako se dokaže da je M-teorija istinita, onda je odgovor da, baš kao i svaka nevjerovatna varijacija koju možemo zamisliti.
Prevedeno uz dozvolu sa: anomalien.com
Foto naslovnice: Gerd Altmann sa Pixabay
