Corrado Malanga i vanzemaljska “žetva” duša

Fenomen neidentifovanih letećih objekata (NLO), ili kako se danas češće nazivaju, neidentifikovanih anomalnih fenomena (UAP), decenijama intrigira javnost.

Dok se većina rasprava fokusira na svjetla na nebu, oblike letjelica i potencijalne dokaze o posjetama, postoji jedan mnogo mračniji i dublje uznemirujući aspekt ovog fenomena: iskustva otetih.

Unutar te kontroverzne niše, teorije italijanskog istraživača dr. Corrada Malange ističu se kao jedne od najradikalnijih i najbizarnijih, pomjerajući granice onoga što smatramo mogućim.

Malangina centralna teza, razvijena tokom decenija rada, glasi: primarni cilj vanzemaljskih otmica nije hibridizacija ili naučno proučavanje. Pravi cilj je ljudska duša.

Ko je Dr. Corrado Malanga?

Dr. Corrado Malanga nije tipični ufolog iz sjenke. On je bio cijenjeni profesor organske hemije na Univerzitetu u Pizi u Italiji.

Njegov akademski rad dao mu je kredibilitet koji mnogi istraživači paranormalnog nemaju.

Međutim, njegov rad na polju NLO-a, posebno predstavljen u knjigama poput “Alien Cicatrix” (Vanzemaljski ožiljak), daleko je od akademskog mainstreama.

Malanga je svoje zaključke temeljio na stotinama sesija hipnotičke regresije provedenih s ljudima koje su navodno oteli vanzemaljci.

Kroz ovu metodu, on vjeruje da je otkrio dosljedan, zastrašujući narativ. Prema Malangi, bića koja provode otmice nisu nužno “vanzemaljci” u klasičnom smislu putnika s drugih planeta.

On ih opisuje kao međudimenzionalne parazite – bića koja postoje u drugačijoj realnosti, ali im je potrebna suština ljudskog bića za vlastiti opstanak.

Ljudsko tijelo: “Kontejner” bez vrijednosti

Jezgro Malangine hipoteze počiva na tvrdnji koju su mu, navodno, saopštili sami vanzemaljci tokom regresija njegovih pacijenata.

Jedna oteta osoba prenijela je poruku koja definira cijelu teoriju: “Ljudsko tijelo je samo kontejner za dušu i nema nikakvu drugu vrijednost.”

Ova perspektiva sugeriše fundamentalni raskol između ljudskog i vanzemaljskog poimanja života.

Dok mi cijenimo fizičko postojanje, emocije i iskustva vezana za tijelo, ova bića navodno vide samo energetski izvor – dušu. Fizičko tijelo je za njih jednokratna ambalaža.

Njihov primarni interes, tvrdi Malanga, jeste energija, svijest ili neka nepoznata komponenta koju duša sadrži. A da bi došli do nje, razvili su zastrašujuću tehnologiju.

Mehanizam ekstrakcije

Malanga u svojim djelima detaljno opisuje tehnološki proces koji su njegovi subjekti iznova opisivali pod hipnozom.

Ovaj proces “ekstrakcije duše” uključuje dva ključna elementa:

1. Veliki, crni cilindar: Oteta osoba se postavlja unutar velikog, neprozirnog, metalnog cilindra. Svjedoci opisuju kako se cilindar počinje ispunjavati bijelom parom ili dimom.
2. Mali, prozirni cilindar: U blizini se nalazi manji, providni cilindar, unutar kojeg se često nalazi jedno od vanzemaljskih bića.

Kada se proces pokrene, veliki cilindar počinje brzo da se rotira. Oteti prijavljuju snažan pritisak u području solarnog pleksusa, praćen intenzivnim vibracijama koje prožimaju cijelo tijelo.

Kako cilindar dostiže određenu brzinu rotacije, čuje se glasan zvuk, a oteti opisuju osjećaj odvajanja.

Njihova svijest, ili “duša”, navodno se odvaja od fizičkog tijela i putuje prema manjem cilindru u kojem se nalazi vanzemaljac.

Cijeli proces je, prema izvještajima, kratak, ali ostavlja osobu u stanju ekstremne zbunjenosti, iscrpljenosti i osjećaja intenzivne hladnoće – toliko jake da se subjekti često tresu od zime čak i tokom hipnotičke regresije.

“SuperSpin” teorija

Kao hemičar, Malanga je pokušao ponuditi tehnološko objašnjenje za ovaj navodni fenomen, nazivajući ga “SuperSpin” teorijom.

On povlači analogiju s poznatim naučnim uređajima kao što su NMR (nuklearna magnetna rezonanca) ili EPR (elektronska paramagnetna rezonanca).

Ove mašine koriste moćna magnetna polja da sinhroniziraju “spin” (rotaciju) atomskih čestica.

Malanga teoretizira da vanzemaljska tehnologija cilindra funkcioniše na sličan, ali daleko napredniji način.

Umjesto da manipuliše spinom atoma, ona manipuliše “spinom” same svijesti. Prema njegovoj hipotezi, duša, um i duh imaju različite “ose” rotacije.

Cilindar, koristeći složena magnetna polja, navodno sinhronizuje ose svijesti otete osobe sa osama svijesti vanzemaljca u drugom cilindru.

Kada se postigne ta “fazna sinhronizacija”, veza između duše i tijela slabi, omogućavajući vanzemaljcu da privuče dušu k sebi.

Osjećaj hladnoće koji oteti prijavljuju dodatno pojačava ovu teoriju u Malaniginim očima, jer magneti koji se koriste u NMR uređajima zahtijevaju hlađenje tečnim helijem do ekstremno niskih temperatura.

Svrha “žetve”

Važno je napomenuti da Malanga ne tvrdi da vanzemaljci trajno kradu dušu. To bi, prema njegovoj teoriji, rezultiralo trenutnom smrću tijela.

Umjesto toga, on opisuje proces kao “muženje” (milking process).

Vanzemaljac, kako on navodi, koristi tehnologiju da djelimično odvoji dušu od tijela – dovoljno da je može odvući u svoju dimenziju.

Tamo, “bez žurbe i koristeći odgovarajuću opremu”, oni crpe energiju koja im je potrebna.

Duša, koja navodno nikada u potpunosti ne prekida vezu s tijelom, na kraju se “normalno povezuje” sa svojim vlasnikom, sve do “sljedeće eksploatacije”.

Paralele sa iskustvima izvan tijela (OBE)

Ideja o odvajanju svijesti od tijela nije jedinstvena za slučajeve otmica. Fenomen iskustva izvan tijela (OBE – Out-of-Body Experience) dobro je dokumentovan i može se čak i vještački izazvati.

Najpoznatiji primjeri dolaze iz obuke pilota i astronauta.

Pojedinci podvrgnuti ekstremnim fizičkim silama, poput onih u centrifugama za trening pri visokim G-silama, prijavljivali su klasične OBE simptome.

Milijarder Robert Bigelow, osnivač Bigelow Aerospace i Instituta za studije svijesti (BICS), javno je govorio o ovim slučajevima.

Jedan dokumentovani slučaj opisuje generala vazdušnih snaga koji je tokom centrifuge doživio potpuno odvajanje svijesti.

Opisao je kako lebdi iznad svog tijela, prolazi kroz zidove i čuje razgovore koji se vode u susjednim prostorijama.

Kada se vratio u tijelo, opisao je to kao iskustvo koje nadilazi normalno ljudsko poimanje.

Ova paralela postavlja intrigantno pitanje: Ako ekstremni fizički stres (G-sila) može natjerati svijest da se “otkači” od tijela, da li je moguće da napredna tehnologija, kao što su Malangini “cilindri”, može to isto učiniti na kontrolisan i precizan način?

Transfer duše

Malangini cilindri, iako zvuče kao naučna fantastika, nisu novost u ufologiji. Izvještaji o sličnim uređajima pojavljuju se decenijama.

• Slučaj iz 1966. (San Diego): Žena je probuđena od strane tri bića “fluorescentne kože”. Transportovana je iz svog stana u letjelicu, gdje je stavljena u komoru za “ispitivanje uma”. Stakleni cilindar se spustio sa stropa koji ju je obavio i započeo proces mentalnog sondiranja.
• Slučaj iz 1959. (Fort Garland): Svjedok koji je vozio kroz pustinju doživio je “izgubljeno vrijeme“. Kasnije se sjetio da stoji unutar prozirnog cilindra u velikoj prostoriji, dok su humanoidna bića komunicirala s njim telepatski, objašnjavajući da se nalazi na svemirskoj stanici.

Ovi slučajevi sugeriraju da su cilindrični uređaji ponavljajući motiv. Ali Malanga ide korak dalje, tvrdeći da se ne radi samo o ekstrakciji, već i o transferu duše.

Tu se uklapa zloglasni slučaj otete Linde Porter (pseudonim).

Ona je tvrdila da je odvedena na brod i da joj je pokazana soba s prozirnim cijevima u kojima su plutala ljudska (ili klonirana) tijela u ljubičastom plinu.

U jednom drugom, još šokantnijem iskustvu, Porter tvrdi da je svjedočila transferu duše iz umirućeg čovjeka u mladog klona njegovog tijela.

Opisala je dušu kao “prelijepu, iridescentnu žutu formu” koja je izašla iz solarnog pleksusa starog tijela i ušla u novo.

Ovo pojačava ideju o tijelu kao kontejneru i otvara još mračnija pitanja: Pokušavaju li vanzemaljci postići besmrtnost putem kloniranja i transfera svijesti?

Uznemirujuća hipoteza na rubu stvarnosti

Istraživanje dr. Corrada Malange je duboko uznemirujuće, a njegove teorije, zasnovane na subjektivnim izvještajima iz hipnoze, slikaju portret svemira koji nije samo ravnodušan, već aktivno parazitski.

Njegov rad spaja ufologiju, psihologiju, kvantnu fiziku i duhovnost na način koji je za mainstream nauku apsolutno neprihvatljiv.

Lako je odbaciti ove tvrdnje kao fantazije, nusprodukte traume ili greške u metodologiji hipnotičke regresije.

Ipak, dosljednost ovih bizarnih narativa među stotinama subjekata koji se međusobno ne poznaju, a koje je Malanga zabilježio, ostaje enigma.