Grof Saint Germain: Bezvremenska misterija “besmrtnog” čovjeka

Dok istorijski zapisi dokazuju da je čovek poznat kao grof Saint Germain zaista postojao, izgleda da je njegov život prkosio zdravom razumu i činio se gotovo magičnim. Da li je bio genije ili šarlatan?

Iako tačan datum rođenja Saint Germaina ostaje nepoznat, on je sam izjavio (a poznate činjenice podržavaju njegovu tvrdnju) da je bio sin Franza Leopolda, princa Ragoczyja od Transilvanije i princeze Charlotte Amalije od Hesse-Wahnfrieda, koji su se vjenčali se 1694. godine.

Nakon što su njegovu braću zarobili Austrijanci, a roditelji su mu umrli, odgajali su ga izvršioci očeve volje – vojvoda de Burbon, vojvoda od Mejna i grof od Charleriea i Toulousea – i preko njih je bio predstavljen na evropskim dvorovima kao neko kneževske krvi i skoro kraljevskog porijekla.

Prema istorijskom djelu “Illustri Italiani” (Slavni Italijani) Cezara Kantua, bibliotekara velike biblioteke u Milanu, kada je Saint Germain postao punoljetan, školovao se na Univerzitetu u Sieni, mnogo putovao po Italiji i Španiji, bio u velikoj mjeri zaštićen od posljednjeg velikog vojvode od Toskane, i na kraju je naslijedio značajno bogastvo svog oca, zbog čega se činilo da nikada neće trebati novac.

O njemu se malo znalo sve do 1740. godine, kada se počeo pojavljivati ​​u raznim istorijskim zapisima kao čovjek koji je izgledao kao u ranim tridesetim, kretao se u modernim bečkim krugovima i bio poznat po svojoj neobično mračnoj odjeći, paradoksalnoj naklonosti prema spektakularnim dijamantima i sklonosti ka pričanju neobičnih priča o svom prošlom životu, uključujući njegovu tvrdnju da je blisko poznavao Svetu porodicu (Isusa, Mariju i Josipa); bio prisutan na svadbi u Kani; bio dobar prijatelj Ane, majke Djevice Marije; lično predložio njenu kanonizaciju na saboru u Nikeji 325. godine nove ere; i prorekao da će Isusa snaći loš kraj.

O Saint Germainu tih dana se naširoko govorilo kao o zagonetnom i izvanrednom čovjeku koji se bavio alhemijom, bio stručnjak za nakit, putovao mnogo po Evropi, Africi, Indiji, Kini i Perziji, tečno govorio mnoge jezike, uključujući kineski, hinduistički i perzijski, komponovao muziku¹ i svirao violinu.

Također se navodi da je imao reputaciju “magijskog” iscjelitelja i da je bio duboko upleten u brojne ezoterične redove, uključujući rozenkrojcere i templare, a pričalo se i da je mogao pretvoriti obični metal u zlato.

Često je opisivao mašine koje su imale izuzetne sličnosti sa lokomotivama i parobrodima (koji u to vrijeme nisu bili izumljeni) i bilo je nagoveštaja da je posjedovao kamen mudrosti, pio iz Fontane vječne mladosti i da je bio star otprilike 4.000 godina.

Što se tiče Saint Germainovih čestih priča o futurističkim mašinama, biblioteka u Troau u Francuskoj, posjeduje dokument koji je on potpisao, a u kojem opisuje iskustvo koje izgleda izuzetno slično modernom putovanju u Svemir:

Kretali smo se kroz Svemir brzinom koja se ne može uporediti ni sa čim osim sa samim sobom… Za djelić sekunde ravnice ispod nas bile su van vidokruga, a Zemlja je postala slaba maglina. Nošen sam i putovao sam kroz empirej² neopisivo vrijeme na neizmjernoj visini. Nebeska tijela su se okretala, a svjetovi su nestajali ispod mene…

Bilo je mnogo onih koji su vjerovali da je Saint Germain samouvjereni prevarant, ali isto toliko onih koji su ga shvatali ozbiljno – kao vlade velikih evropskih zemalja, budući da je grof, osim što se o njemu pričalo kao o izvanrednom čovjeku, imao i reputaciju kao neko ko se, prilično sumnjivo, bavio politikom.

Sa jedne strane, dok ga je francuska policija optužila da je pruski špijun, Prusi su ga, sa druge strane, sumnjičili da je ruski agent.

Stvari su se toliko iskomplikovale, da je u novembru 1745. godine, u Londonu punom jakobitskih spletkara i njihovih francuskih simpatizera, bio uhapšen od strane engleskih vlasti pod optužbom da posjeduje pisma koja podržavaju dinastiju Stuart³. On je ogorčeno tvrdio da su mu ta pisma podmetnuta i konačno je pušten.

Komentarišući slučaj u pismu Sir Horaceu Mannu od 9. decembra 1745. godine, Horace Walpole, poznati britanski istoričar umjetnosti i cijenjeni književnik, na sljedeći je čudan način opisao grofa:

“On (Saint Germain) je ovdje dvije godine i neće da kaže ko je ni odakle je, ali tvrdi da se ne zove svojim pravim imenom.” Napisao je i da Saint Germain “divno pjeva i svira violinu”, ali je dodao da je “lud i ne baš razuman”.

Iznenađujuće mladoliki Saint Germain

Još više zbunjujući i legendarni događaji vezani za originalnog Saint Germaina, počeli su ubrzo nakon što je od teške bolesti izliječio francuskog maršala de Belle Isle. Za nagradu, odveden je u Pariz, gdje mu je zahvalni maršal obezbijedio stan i laboratoriju za njegove alhemijske eksperimente.

Prema Touchard la Fosseu, u svojoj knjizi Chroniques de l’Oeil de Bœuf (Hronike Bikovog Oka), ubrzo nakon Saint Germainovog dolaska u Pariz prisustvovao je večeri koju je priredila ostarjela grofica von Georgy, supruga preminulog ambasadora u Veneciji, koja se sjećala susreta sa nekim ko se zvao slično kao i Saint Germain u Veneciji 1670-ih godina.

Kada je iznenađujuće mladoliki Saint Germain potvrdio starijoj grofici da je čovjek koga je upoznala tako davno bio lično on, jedva je mogla povjerovati, jer bi to značilo da je on tada bio gotovo stogodišnjak.

Ipak, Saint Germain je insistirao da je baš taj isti čovjek i da je zapravo vrlo star.

Ali onda, kada je zaprepaštena grofica rekla da on mora da je sami „đavo“, Saint Germain se “počeo jako tresti“, rekao joj da ne koristi takve izraze i pobjegao iz sobe.

Moguću potporu tvrdnji Saint Germaina da je on bio čovjek kojeg je upoznala mnogo mlađa grofica von Georgy 1670-ih godina, zabilježio je baron Charles Henry de Gleichen, danski diplomata.

U svojim objavljenim memoarima, baron Gleichen je naveo da su ga kompozitor Philippe Rameau i rođak francuskog ambasadora u Veneciji uvjeravali da su poznavali gospodina de Saint Germaina početkom 1700-ih godina, kada se, prema njima, činilo da taj muškarac ima oko 50-tak godina.

Baron je takođe potvrdio da Saint Germain voli neobične dijamante kada je u istim memoarima napisao:

“Pokazao mi je neke izvanredne stvari – veliki broj obojenih brilijanata i drugog kamena neobične veličine i savršenstva. Mislio sam da vidim blaga legendarne Pećine dragulja…”

Da li su ovi neobični dijamanti mogli biti produkt alhemijskih eksperimenata? Svakako se vjerovalo da je u to vrijeme Saint Germain bio alhemičar koji je mogao pretvoriti obični metal u zlato, ili staklo u dijamante, i čija je opsjednutost alhemijom također mogla dovesti do njegovog otkrića eliksira života.

Smatralo se da ovo objašnjava zašto su ga se mnogi ljudi sjećali iz prethodnih godina i zašto je izgledalo kao da uopšte ne stari.

Ovaj posljednji aspekt njegove ličnosti pojačan je njegovim često ponavljanim tvrdnjama da nikada nije jeo – a svakako ga nikada nisu vidjeli da jede ili pije u javnosti.

1758. godine, dok je još uvijek bio u Parizu, Saint Germaina je sa kraljem Lujom XV upoznao maršal de Belle Isle u salonu Lujeve ljubavnice, Madame de Pompadour.

Čini se da ih je obojicu očarao, jer ga je dvije godine kasnije, 1760. godine, Luj XV poslao u Hag kao svog ličnog predstavnika, da pomogne u sklapanju mirovnog sporazuma između Pruske i Austrije.

Dok je bio u Holandiji, posvađao se sa svojim bivšim prijateljem, ozloglašenim ljubavnikom Casanovom, koji ga je potom pokušao diskreditovati.

To je možda podstaklo neprijateljstvo Lujevog ministra vanjskih poslova, vojvode de Choiseula, koji je uvjerio Luja da ga je Saint Germain izdao i da ga treba poslati u Bastilju⁴. Da bi spasio svoju glavu, Saint Germain je pobjegao u Englesku.

Nakon toga, članak u “London Chronicle-u” (Londonska Hronika) od 3. januara 1760. godine, koji se uglavnom bavio Saint Germainovom tada naširoko izvještavanom “vječnom mladošću”, navodi:

“Niko sada u to ne sumnja, iako se u početku mislilo da je to čista fantazija. Zapravo, svi vjeruju da, između ostalog, Saint Germain zna za lijek za sve bolesti i da je u stanju pobijediti starost.”

Ono što je do sada dokazano jeste da je Saint Germain definitivno postojao, da je zaista bio veoma čudan – muzičar i kompozitor, zapanjujući lingvista, autoritet u svetskoj istoriji, mađioničar i alhemičar za kojeg se govorilo da ima 4.000 godina – i koji je, barem prema istorijskim zapisima, živio je izuzetno dugo.

Međutim, u nastavku teksta ćemo se baviti konkretnijim činjenicama koje dublje rasvjetljavaju njegov život.

Grof Saint Germain: Legenda koja je nastala iz stvarnog života

1762. godine, Saint Germain je učestvovao u svrgavanju ruskog kralja Petra III i dovođenju Katarine Velike na prijesto.

Godinu dana kasnije, poznato je da izvodio alhemijske eksperimente u svojoj laboratoriji u renesansnom dvorcu u Šamboru, jugozapadno od Orleana, koji mu je Luj XV stavio na raspolaganje 1758. godine.

Sljedeće godine je živio u Holandiji pod imenom Grof Surmount, gdje je osnovao još jednu laboratoriju u kojoj je pravio boje i nastavljao svoje alhemijske eksperimente.

Nakon što je nestao iz Holandije sa oko 100.000 guldena⁵, materijalizovao se u Belgiji, ovoga puta nazivajući sebe markizom de Monferetom – i tamo, u Tournaiu, osnovao je još jednu alhemijsku laboratoriju.

1768. godine, pojavio se u Rusiji na dvoru Katarine Velike, kojoj je prethodno pomogao da se domogne trona.

Prema riječima grofa Alekseja Orlova, tadašnjeg šefa ruskih carskih snaga, on je bio neprocenjivi diplomata i savjetnik u palati tokom rusko-turskog rata 1768-1770.

Za nagradu, postao je visoki oficir ruske vojske – na poziciji koju je zauzeo pod ironičnim engleskim pseudonimom general Welldone – ali umjesto da ubire plodove svoje prestižne pozicije na kraju rata, izabrao je da napusti Rusiju i ode u Njemačku gdje je sa svojim prijateljem i učenikom, princom Charlesom od Hesse-Cassela, izveo više alhemijskih eksperimenata i izučavao Slobodno zidarstvo⁶ i Rozenkrojcerizam⁷.

Deset godina prije toga, 15. aprila 1758. godine, Voltaire, poznati francuski istoričar i filozof, u jednom od svojih brojnih pisama Fridriku Velikom, opisao je Saint Germaina kao “čovjeka koji sve zna i nikada ne umire”.

Zatim je dodao: “Mislim da je vrlo vjerovatno da će vas ovaj čovjek posjetiti u narednih pedeset godina.”

Iako se ova posjeta nikada nije dogodila, 1779. godine princeza Amalija od Pruske, sestra Fridrika Velikog, upoznala je Saint Germaina i zainteresovala se za njega.

Međutim, kada je pismo Saint Germaina upućeno Fridriku Velikom, u kojem ga moli za pokroviteljstvo, zanemareno (vjerovatno zbog Fridrikove sramote zbog široko rasprostranjenih izvještaja da je Saint Germain radio za njega kao dvostruki agent tokom njegovog perioda na francuskom dvoru ) Saint Germain se iste godine vratio u Eckernforde, u Schleswig, u Njemačkoj, gdje je živio, i navodno umro, u zamku svog starog prijatelja, princa Charlesa od Hesse-Cassela.

Matične knjige u katoličkoj crkvi u Eckernfordeu navode da je Saint Germain umro 27. februara 1784. godine i da je sahranjen na lokalnom groblju. Ako je ovo tačno, i uz pretpostavku da je Saint Germain imao oko pedeset godina 1701. godine, to bi značilo da je imao preko 130 godina kada je umro.

Pod pretpostavkom da je umro u Eckernfordu…

Pojavljivanja Saint Germaina nakon smrti

Iako je Saint Germainova sahrana zabilježena u zapisima lokalne crkve u Eckernfordu, njegova smrt je okružena velom misterije. Za početak, u izvještajima stoji da je umro kada je njegov dobar prijatelj i učenik, princ Charles, grof od Hesse-Cassela, bio odsutan od kuće u društvu dvije bezimene žene.

Kako bi produbio misteriju, princ Charles je spalio sve navodno neprocenjive bilješke Saint Germaina – kao što je sam rekao: “Da ne bi bili pogrešno protumačene”.

Gotovo trenutno, glasine da je Saint Germain još uvijek živ proširile su se poput šumskog požara.

1785. godine u Parizu je održan važan kongres masona kojem su prisustvovali rozenkrojceri, kabalisti⁸, iluminati i članovi drugih tajnih društava.

Prema masonskim arhivama, među gostima su bili poznati mađioničar, mistik i alhemičar grof Cagliostro, filozof Louis Claude de St. Martin, poznati ljekar i hipnotizer Franz Mesmer i… grof de Saint-Germain, koji se, kako je zabilježeno, također obratio na sastanku.

Ovo nije bilo njegovo jedino pojavljivanje nakon smrti. U dnevniku Mademoiselle d’Adhemar zabilježeno je da ju je posjećivao pet puta u dužem vremenskom periodu, počevši od 1789. godine, kada je posjetio i švedskog kralja Gustava III da ga upozori na opasnost, pa do 1820. godine, noć prije zloglasnog ubistva vojvode de Berrija.

Još je čudnije da je Marija Antoaneta u svojim dnevnicima izrazila žaljenje što nije uzela u obzir Saint Germainovo ranije upozorenje o predstojećem izbijanju Francuske revolucije.

Navodno, Saint Germain se pojavio i Mariji Antoaneti u zatvoru, kako bi je upozorio na datum i vrijeme njenog pogubljenja.

Ali, ni ovdje se sve ne završava. Dvadeset osam godina kasnije, 1821. godine, poznata pedagoginja, madam de Genlis, u svojim memoarima spominje razgovor koji je vodila sa Saint Germainom tokom mirovnih pregovora u Beču.

Iste godine francuski ambasador, grof de Chalon, tvrdio je da je razgovarao sa njim na Trgu Svetog Marka u Veneciji.

1842. godine, Saint Germainovo ime se spominje u vezi sa lordom Lyttonom, za kojeg govore da mu je pomogao u razvoju natprirodnih moći.

1867. godine, na sastanku Velike lože slobodnih zidara u Milanu u Italiji navodno je, kako se tvrdi, bio prisutan i Saint German, a 1896. godine, kada bi prema dosadašnjim dokazima, imao otprilike 245 godina, slavna teozofkinja Annie Besant napisala je da ga je nedavno upoznala.

Skeptici tvrde da je poznata istorija i dugovječnost Saint Germaina neka vrsta razrađene obmane, ali bilo bi nemoguće da bilo koji pojedinac ili organizacija produži takvu prevaru na tako dug vremenski period, kao i da da je sačuva živom u toliko različitih zemalja i kultura.

Skeptici se također pitaju zašto su, sa obzirom na to da je Saint Germain trebao voditi tako izvanredan i aktivan život, istorijski zapisi o njemu su tako oskudni – ali to je ono što je možda i bila namjera Saint Germaina.

Na primjer, Napoleon III je bio toliko zaintrigiran pričama o Saint Germainu da je osnovao posebno vijeće da to istraži. Međutim, nalazi komisije uništeni su u požaru koji je zahvatio Hotel de Ville u Parizu 1871. godine – i malo je njih bilo spremno da tu katastrofu pripiše slučajnosti.

Slične opstrukcije izvora informacija i misteriozno uništavanje otkrivenih rijetkih materijalnih dokaza dešavale su se tokom i narednih godina, sve do Saint Germainove konačne zabilježene materijalizacije 1896. godine, kada je Annie Besant zabilježila svoj susret sa njim.

Da li je Saint Germain otkrio eliksir života?

Saint Germain je bio opsjednut alhemijom i mogućnostima alhemijske transformacije. Jedna od svrha alhemije je pronalaženje sredstva za pročišćavanje čovječanstva, kao i prirode, i primjena tog pročišćavanja na materijalne objekte, Kosmos ili čovjeka.

Pretvaranje metala u zlato samo je mali dio alhemije – onaj koji je nevažan. Glavna svrha je pronaći konačno pročišćenje – lijek za sve bolesti, eliksir života, hermetičku tajnu koja daje besmrtnost.

Zbog toga mnogi vjeruju da Saint Germain nije umro u Eckernfordu 1784. godine, već da je jednostavno nastavio dalje – bilo u tijelu ili u duhu – i možda naredio princu Charlesu, svom vjernom prijatelju i učeniku, da lažira njegovu smrt… kao što je bila lažirana mnogo puta prije.

U registru crkve Nicolai u Eckernfordu u Njemačkoj, upisano je:

Preminuo 27. februara, sahranjen 2. marta 1784. godine.
Takozvani Grof de St Germain i Weldon.
Nema dodatnih poznatih informacija.

Ta upotreba izraza “takozvani” samo još više produbljuje misteriju.

Foto naslovnice: YT BE AMAZED

Izvor: newdawnmagazine.com