Međuzvjezdani posjetilac pokazuje ‘tragove industrijske proizvodnje’

Kao što smo ranije pisali, naš Sunčev sistem trenutno ima gosta iz dalekog svemira. Međuzvjezdani objekt 3I/ATLAS, koji se kreće brzinom većom od 240.000 km/h, i dalje je centralna tema rasprava u astronomskim krugovima.

Nakon početnih analiza koje su ga okarakterisale kao neobičnu kometu, novi podaci i detaljnija tumačenja, predvođena harvardskim profesorom Avijem Loebom, sve više jačaju alternativnu hipotezu – da posmatramo tehnološki artefakt, a ne prirodni fenomen.

Dok kratak osvrt potvrđuje da je riječ o objektu širokom oko 19 kilometara koji ne potiče iz našeg sistema, fokus se sada prebacio sa samog otkrića na specifične anomalije koje ga čine jedinstvenim.

Glavni pokretač ove debate je profesor Loeb, koji sistematski iznosi argumente u prilog vještačkom porijeklu, pozivajući se na konkretne spektroskopske podatke.

Misterija nikla koji putuje sam

Osnova Loebove argumentacije leži u hemijskom sastavu gasnog omotača (kome) koji okružuje 3I/ATLAS. Podaci dobijeni pomoću Veoma velikog teleskopa (VLT) u Čileu otkrili su prisustvo nikla.

Samo po sebi, to ne bi bilo čudno, jer su i nikl i željezo česti metali u svemiru, nastali u “pećima” supernova. No, ono što je zbunilo naučnike jeste potpuno odsustvo detektabilnog željeza uz pronađeni nikl.

“U prirodnim procesima, ova dva elementa su gotovo uvijek zajedno. Njihovo porijeklo je vezano za iste kosmičke događaje i nalaze se zajedno u asteroidima i kometama koje poznajemo”, ističe Loeb u svojim publikacijama.

“Pitanje koje moramo postaviti nije ‘da li je moguće da priroda stvori takvu anomaliju?’, već ‘šta je vjerovatnije objašnjenje?’.”

Loeb nudi hipotezu koja se oslanja na poznate industrijske procese. “Na Zemlji, odvajanje nikla od željeza je standardni dio tehnologije rafiniranja metala, poznat kao Mondov proces, koji koristi karbonilne spojeve.

“Sugerisati da se identičan, hemijski kompleksan i rijedak proces odvija spontano u hladnoći svemira je, po mom mišljenju, manje uvjerljivo od pretpostavke da posmatramo nusprodukt ili dio neke tehnologije.”

Otvorenost prema ideji vanzemaljske tehnologije

Iako je Loeb najistaknutiji glas ove teorije, on nije usamljen u svom pristupu. Njegov rad je dio šireg naučnog pokreta koji zagovara ozbiljnije i sistematsko traganje za “tehnološkim potpisima” (eng. technosignatures) – dokazima o postojanju naprednih tehnologija van Zemlje.

Mnogi naučnici, iako možda ne podržavaju direktno zaključak o objektu 3I/ATLAS, slažu se da se anomalije ne smiju ignorisati samo zato što ne odgovaraju postojećim modelima.

Dr. Jason Wright, astronom sa Univerziteta Penn State i jedan od vodećih zagovornika potrage za tehnološkim potpisima, tvrdi da je “naučna metoda obavezna da istraži sve plauzibilne hipoteze, čak i one koje se čine nevjerovatnim”.

Prema njegovom mišljenju, odbacivanje mogućnosti vještačkog porijekla bez temeljne analize predstavljalo bi “intelektualni neuspjeh”.

Pristalice Loebovog pristupa naglašavaju da je ovo pitanje statistike i vjerovatnoće.

S obzirom na stotine milijardi galaksija sa stotinama milijardi zvijezda, statistički je gotovo nevjerovatno da je Zemlja jedino mjesto gdje se razvila inteligentna, tehnološka civilizacija.

Ako takve civilizacije postoje, za očekivati je da ćemo jednog dana naići na tragove njihove tehnologije – bilo da su u pitanju aktivne sonde, odbačeni dijelovi ili, kao što Loeb sugeriše, nusprodukti industrijske proizvodnje.

Prirodni objekt ili poruka iz svemira?

Mainstream naučna zajednica i dalje je sklona objašnjenju da je 3I/ATLAS prirodna kometa sa hemijskim sastavom koji još uvijek ne razumijemo.

Oni ističu podatke sa svemirskog teleskopa James Webb koji pokazuju visok udio ugljen-dioksida, što objašnjava sjaj objekta.

Ipak, ni to ne nudi konačan odgovor na anomaliju nikla.

Avi Loeb zaključuje svoju argumentaciju pozivom na naučnu skromnost. “Naša dužnost kao naučnika je da se vodimo dokazima, a ne predrasudama.

“Ako podaci ukazuju na nešto neobično, moramo to istražiti otvorenog uma. Bilo da je 3I/ATLAS prirodan ili vještački, natjerao nas je da postavimo nova pitanja koja pomjeraju granice znanja.”

Bez obzira šta je ovdje prava istina, 3I/ATLAS je već uspio u jednome: primorao je naučnu zajednicu da najozbiljnije razmotri mogućnost da možda, ipak, nismo sami.