Nevjerovatno otkriće: Svemir je mnogo stariji nego što mislimo

Šta ako starost našeg Univerzuma nije 13,7 ili 13,8 milijardi godina, nego nevjerovatnih 26,7 milijardi godina, ili čak i više.

Zamislimo samo na momenat da je Univerzum dva puta stariji nego što smo prvobitno mislili. Kakve su se onda sve fantastične stvari mogle dogoditi za to vrijeme, a koje su izmakle našim proračunima?

Ako se ovo pokaže istinitim, to bi zauvijek moglo promijeniti naše razumijevanje Svemira.

Svemirski teleskop James Web

James Web je ranije 2023. godine otkrio šest galaksija, koje su toliko stare i čudne da su nekompatibilne sa prethodnom idejom Velikog praska.

Godinama su naučnici procjenljivali starost Svemira na dva načina; tako da su računali vrijeme koje je proteklo od Velikog praska i proučavanjem najstarijih zvijezda na osnovu njihovog crvenog pomaka.

Crveni pomak i starost Univerzuma

Fenomen crvenog pomaka se dešava kada se svjetlost objekta udaljava od nas i putuje kroz prostor, dok se istovremeno kreće prema nama.

Svjetlost tada mijenja boju prema crvenom kraju spektra.

Mjerenjem ovog crvenog pomaka, naučnici su mogli izračunati starost Univerzuma.

2021. godine, naučnici su još koristili ΛCDM kosmološki model da bi procijenili starost Univerzuma na 13,7 milijardi godina.

Ali, postoji problem. Prema skali pomaka crvene boje, neke zvijezde izgleda da su starije od samog Univerzuma. Ova misterija je zbunila naučnike.

Ovdje se nešto ne uklapa

Dok svemirski teleskop James Web otkriva nemoguće galaksije, dijelovi misteriozne slagalice postaju još brojniji.

Nešto nije bilo u redu sa tom kolosalnom eksplozijom, koja je zaslužna za rođenje našeg Univerzuma prije 13,7 milijardi godina.

Sagledajmo to iz ovog ugla. Ovih šest galaksija koje je otkrio James Web su previše napredne u odnosu na njihovu starost. Postojale su samo oko 300 miliona godina nakon Velikog praska, ali su imale masu i zrelost koje imaju galaksije stare milijardama godina.

Te galaksije su obično manje, ali veoma dobro organizovane sa stopom formiranja zvijezda koja nas jednostavno zadivljuje.

Istraživači sumnjaju da su ove stare galaksije svake godine rađale daleko više zvijezda, nego što je to slučaj sa većinom današnjih aktivnih galaksija.

Ovo se ne uklapa u prethodnu teoriju Velikog praska.

Fritz Zwicky i Teorija umornog svjetla

Fritz Zwicky je bio švicarski astronom, koji je većinu svog života proveo na Kalifornijskom institutu za tehnologiju u SAD-u i svojim radom mnogo doprinio teoretskoj i opservacijskoj astronomiji.

Prema njegovoj Teoriji umornog svjetla iz 1929. godine, pomak crvene svjetlosti ne mora biti toliko povezan sa udaljenosti svijetla, kao što su naučnici prvobitno mislili.

Ovaj jednostavni model predviđa da su zvijezde sa crvenim pomakom najdalje od nas, to jeste udaljavaju se i spadaju među najstarije objekte u Kosmosu.

Zwicky dokazuje da se pomak svjetlosti prema crvenom spektru dešava i zbog toga jer svjetlost “gubi” energiju na svom dugom putovanju kroz Univerzum.

Međutim, ako je istina da su crveni pomaci decenijama pružali pogrešne podatke o udaljenosti i starosti galaksija i zvijezda, onda cijeli rani kosmološki pogled na Svemir treba biti revidiran.

Opažanja i zaključci o širenju Svemira također trebaju biti preispitani.

Prema fizičaru Paulu Diracu, svjetlost i materija su se prilično fizički drugačije ponašali u ranim vremenima u odnosu na sadašnjost.

Ako je to istina, ne možemo se osloniti na naše sadašnje znanje o posmatranju svjetlosti i relativnim veličinama u Svemiru.

Ovo bi moglo biti objašnjenje, ali ova teza opet otvara nove probleme. Kako onda možemo otkriti najstarije objekte u Kosmosu i kako je naš Univerzum formiran?

Ponovnim posmatranjem udaljenih i čudnih objekata u potpunosti i bez predrasuda, vjerovatno mi mogli pronaći smjernice za drugačija pravila ranije astronomije.

Ali, ovo zahtijeva vrijeme i još postoje otvorena pitanja da li se Veliki prasak uopšte desio i koliko je zaista star naš Svemir.

Galaksije koje ne bi smjele postojati

Jedno je ipak sigurno. Iako naučnici smatraju da je postojanje ovih šest galaksija nemoguće, one su mnogo stvarnije od bilo kakvih naučnih hipoteza.

Ono što nam je pokazao teleskop James Web je stvarno. Teleskop ne tumači, niti upoređuje utiske sa postojećim naučnim teorijama, on samo pokazuje ono što jeste i naučnici se moraju pomiriti sa tim.

Ali, James Webova tehnologija za filtriranje svjetlosti može nam pomoći da saznamo više o ranim galaksijama. Da bismo razvili nove kosmološke konstante, moramo precizno studirati formiranje ranih galaksija u periodu od nekoliko stotina miliona godina do nekoliko milijardi godina.

Tada bismo mogli razumjeti zašto su ove galaksije previše napredne za svoju starost.

Putovanje u kosmičku zoru

Novi teleskop James Web je astronomima omogućio da pogledaju dublje i tačnije unutar Kosmosa nego ikada prije.

NASA je cijelu ovu misiju nazvala “putovanje u kosmičku zoru”.

Nemoguće galaksije više nisu same. Otkrivaju se galaksije koje su veoma stare i najnoviji podaci koje nam šalje James Web nam pokazuju da što dublje gledamo u Svemir to više otkrivamo takvih galaksija.

Neke od ovih galaksija su već postojale, veoma organizovane i briljantno svijetle, samo 200 miliona godina nakon navodnog Velikog praska.

Prema doktrini prethodnog Velikog praska, to nije moguće. Prema standardnom modelu kosmologije, trebale su postojati samo pojedinačne zvijezde, grupe zvijezda ili eventualno osnovne strukture formiranja galaksija, ali ne već i formirane galaksije koje izgleda da su stare milijardama godina.

Velike količine energije u vrlo starim galaksijama

Podaci iz observacija su također pokazali da su ove primodijalne galaksije emitovale fenomenalnu količinu energije u Svemir. Deset puta više, nego što su naučnici predviđali.

Da bismo razumjeli ovaj fenomen, hajde da pogledamo ove fotografije “dubokog polja” koje je načinio teleskop James Webb.

Kosmos prikazuje živopisne i sjajne spirale galaksija u prvom planu i mnogo starije galaksije u daljini.

Praktično svi ovi su objekti galaksije. Kada su naučnici zumirali tri galaksije sa velikim crvenim pomakom, otkrili su da one zrače neočekivane količine energije.

Podaci su također sugerisali da su se ove galaksije formirale 200 do 500 miliona godina nakon Velikog praska, kada je starost Univerzuma bila 1 do 5 % u odnosu na sadašnje doba.

Ovdje je veliko pitanje: Kako su ove galaksije mogle da emituju tako fenomenalnu količinu energije u Svemir?

Ovdje su se naučnici suočili sa dva moguća scenarija. Neke od crvenih energetskih tački su zapravo cne rupe ili masivne zvijezde, veće čak i od hipergigantskih zvijezda koje danas naseljavaju Svemir.

U potrazi za odgovorima

Da bi pronašli odgovore, naučnici su koristili napredne kompjuterske simulacije da bi rekonstruisali kako je Univerzum evoluirao milijardama godina od ovih zvijezda i galaksija, do formiranja bitnih organskih materijala za život.

Ali i ovdje su naučnici dosegli granicu koju nisu očekivali.

Nijedna od ovih simulacija nije mogla logično objasniti ili se uklopiti u sliku zašto veoma stare galaksije odašilju ekstremne misije ultraljubičaste energije u Svemir.

Foto naslovnice: Verstock